کاش می دانستم ُ چیست

    آنچه از چشم تو تا عمق وجودم جاریست ! 

        آه ُ وقتی که تو ُ لبخند نگاهت را     

             می تابانی بال مژگان بلندت را می خوابانی

                   آه وقتی که تو چشمانت ُ

                         آن جام لبالب از جاندارو را

                             سوی این تشنه ی جان سوخته ُ می گردانی

                       موج موسیقی عشق از دلم می گذرد

                 روح گلرنگ شراب

         درتنم می گردد دست ویرانگر شوق

 پرپرم می کند ُ ای غنچه ی رنگین ! پرپر!

          من ُ در آن لحظه ُ که چشم تو به من می نگرد

                   برگ خشکیده ی ایمان را در پنجه ی باد

                            رقص شیطانی خواهش را در آتش سبز !

                                   نور پنهانی بخشش را در چشمه ی مهر

                               اهتزاز ابدیت را می بینم

                          بیش ازین ُ سوی نگاهت ُ نتوانم نگریست

                  اهتزاز ابدیت را یارای تماشایم نیست

            کاش می گفتی چیست

 آنچه از چشم تو تا عمق وجودم جاریست